خبر مربوط به تلاش نمایندگان مجلس برای قانونی کردن ازدواج مردان با دختر خوانده ها را که خواندم، با خودم فکر کردم این مرتجعان درون حکومت همیشه یک گوشه ای را پیدا می کنند که از آنجا سیاست های ارتجاعی خودرا اعمال کنند. این بار لایحه حمایت از حقوق کودکان این فرصت را برای آنها فراهم کرد و البته بار اول هم نیست .
خبر را در لینک زیر بخوانید:
http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/archive/2013/september/25/article/-a88c6840c7.html
اگر سن بلوغ دختر طبق قوانین اسلامی 9 سال تعیین شود که این موضوع فاجعه افرین خواهد بود. اگر هم سن ازدواج طبق کنوانسیون حقوق کودک که ایران آنرا امضا کرده، همان 18 سال باشد، گرچه دختر حق انتخاب دارد و در مواردی می تواند مخالفت کند، اما قانونگذار با ریاکاری از طریق ابن ماده قانونی، زنان را رو درروی هم قرار می دهد. زنی که برای فرزند خوانده اش مادری کرده حالا با رقیب خود روبروست!
تصور کنید وضعیت زنی را که حس مادری او و تمام زحماتش یکباره از سوی مردش فقط به دلیل تمایلات جنسی این مرد، نادیده گرفته شده و حتی بیشتر از این به زنانگی اش توهین شده است!
از بالا رفتن بیماریهای روانی و خودکشی در میان زنان گرفته تا افزایش طلاق و تخریب مناسبات انسانی پیامد یک چنین سیاست هایی است.
درد آورترازهمه آن است که نه تنها نمایندگان زن در مجلس در این زمینه واکنشی نشان نداده و مرعوب مردان شده اند، که از آنجا که خودشان از جنس همان مردان هستند، نمی توان انتظاری داشت، عده ای از فعالان سیاسی درخارج از کشور هم، چون در پی اظهار نظرها وبحث های داغ درمورد “سیاست های کلان” هستند، تا کنون در این مورد وموارد مشابه ریاکارانه سکوت کرده اند.
استدلال همان استدلال قدیمی است: الان وقت این حرف و طرح این مسائل نیست!
سکوت درقبال اینگونه سیاست ها که برخی از فعالان پیش می گیرند همکاری و حمایت از همان مرتجعان قانونگذار است.